Yapraklarını dökeli çok zaman geçmişti. Özlemişti etrafında uçuşan kelebekleri, başını okşayan yeli..Güneş sanki küsmüş gibiydi ne kadar az duruyordu, gökyüzünde.

Çiçek, bütün bunlar benim yüzümden mi oldu? diye düşünüyordu. Özledim baharı, oynayan çocukları, cıvıl cıvıl öten kuşları..

Böyle şiirler yazabildiğime göre, bahar yakın dedi kendi kendine

 

Toprak, çiçeğin kendi kendine konuşmalarını duymuştu: – Merak etme, yarın doğacak güneşle bahar geliyor dedi.

Çiçek çok mutlu olmuştu:

-Yaşasın! Bahar geliyor

Ertesi gün güneşin doğması baharın gelmesine vesile oldu. Herşey baharı özleyen çiçeğin şiirindeki gibiydi. Oynayan çocuklar, uçuşan kelebekler ve mutlu yüzler…

Ne güzeldi bahar…ne güzel.